ਗ੍ਰੈਨੁਲੇਟਿੰਗ ਸਿਸਟਮ

ਮੈਟਲ ਗ੍ਰੇਨੂਲੇਸ਼ਨ ਕੀ ਹੈ?

ਗ੍ਰੇਨੂਲੇਸ਼ਨ (ਲਾਤੀਨੀ ਤੋਂ: ਗ੍ਰੈਨਮ = "ਅਨਾਜ") ਇੱਕ ਸੁਨਿਆਰੇ ਦੀ ਤਕਨੀਕ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਹਿਣੇ ਦੀ ਸਤਹ ਨੂੰ ਇੱਕ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਪੈਟਰਨ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਕੀਮਤੀ ਧਾਤ ਦੇ ਛੋਟੇ ਗੋਲਿਆਂ, ਨਾਮਕ ਦਾਣਿਆਂ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਨਾਲ ਬਣੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਖੋਜਾਂ ਮੇਸੋਪੋਟੇਮੀਆ ਵਿੱਚ ਉਰ ਦੇ ਸ਼ਾਹੀ ਮਕਬਰੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲੀਆਂ ਅਤੇ 2500 ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਇਸ ਖੇਤਰ ਤੋਂ, ਇਹ ਤਕਨੀਕ ਸੀਰੀਆ ਵਿੱਚ ਐਨਾਟੋਲੀਆ, ਟਰੌਏ (2100 ਈਸਾ ਪੂਰਵ) ਤੱਕ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਇਟਰੂਰੀਆ ਤੱਕ ਫੈਲ ਗਈ। (8ਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ.)।ਇਹ ਤੀਸਰੀ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਏਟਰੁਸਕੈਨ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ਜੋ ਗ੍ਰੇਨੂਲੇਸ਼ਨ ਦੇ ਪਤਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸੀ। ਸਖ਼ਤ ਸੋਲਡਰ ਦੀ ਪ੍ਰਤੱਖ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਬਰੀਕ ਪਾਊਡਰ ਗ੍ਰੈਨੂਲੇਸ਼ਨ2 ਦੀ ਰਹੱਸਮਈ ਤੈਨਾਤੀ।

ਗ੍ਰੇਨੂਲੇਸ਼ਨ ਸ਼ਾਇਦ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਜਾਵਟੀ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਰਹੱਸਮਈ ਅਤੇ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ.8 ਵੀਂ ਸਦੀ ਈਸਾ ਪੂਰਵ ਵਿੱਚ ਕਾਰੀਗਰਾਂ ਫੇਨੀਸੀ ਅਤੇ ਗ੍ਰੀਸੀ ਦੁਆਰਾ ਇਟਰੂਰੀਆ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿੱਥੇ ਧਾਤੂ ਵਿਗਿਆਨ ਦਾ ਗਿਆਨ ਅਤੇ ਕੀਮਤੀ ਧਾਤਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਉੱਨਤ ਪੜਾਅ 'ਤੇ ਸੀ, ਮਾਹਰ ਏਟਰਸਕਨ ਸੁਨਿਆਰੇ ਨੇ ਇਸ ਤਕਨੀਕ ਨੂੰ ਅਸਮਾਨ ਜਟਿਲਤਾ ਅਤੇ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੀਆਂ ਕਲਾਵਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਤਕਨੀਕ ਬਣਾਈ।

1800 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਅੱਧ ਦੌਰਾਨ ਰੋਮ (ਸਰਵੇਟੇਰੀ, ਟੋਸਕਨੇਲਾ ਅਤੇ ਵੁਲਸੀ) ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਰੂਸ (ਕੇਰਚ ਅਤੇ ਤਾਮਨ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ) ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਕਈ ਖੁਦਾਈ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਐਟ੍ਰਸਕਨ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਗਹਿਣੇ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੇ ਸਨ।ਇਨ੍ਹਾਂ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨੂੰ ਦਾਣਿਆਂ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।ਗਹਿਣੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਕੈਸਟਲਾਨੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਆਏ ਜੋ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।Etruscan ਦਫ਼ਨਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਮਿਲੇ ਖੋਜਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਰੀਕ ਦਾਣਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚਿਆ।ਅਲੇਸੈਂਡਰੋ ਕਾਸਟੇਲਾਨੀ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਕਲਾਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਵਿਸਥਾਰ ਨਾਲ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਦੀ ਵਿਧੀ ਨੂੰ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕੇ।ਕੈਸਟੇਲਾਨੀ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, 20ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਕੋਲੋਇਡਲ/ਈਯੂਟੈਕਟਿਕ ਸੋਲਡਰਿੰਗ ਦੀ ਬੁਝਾਰਤ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੱਲ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।

ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਹ ਰਾਜ਼ ਕੈਸਟੈਲਨਿਸ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮਕਾਲੀ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਰਹੱਸ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ, ਨਵੇਂ ਖੋਜੇ ਗਏ ਏਟਰਸਕਨ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨੇ 1850 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਵਿੱਚ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀ ਪੁਨਰ ਸੁਰਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ।ਸੁਨਹਿਰੀ ਤਕਨੀਕਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਕੈਸਟਲਾਨੀ ਅਤੇ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਹੁਣ ਤੱਕ ਖੁਦਾਈ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨੂੰ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ।ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ Etruscans ਦੁਆਰਾ ਲਗਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਤੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਇੱਕ ਪਾਸ ਹੋਣ ਯੋਗ ਨਤੀਜਾ ਲਿਆਇਆ ਹੈ।ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਪੁਰਾਤੱਤਵ ਪੁਨਰ-ਸੁਰਜੀਤੀ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੀਆਂ ਵਸਤੂਆਂ ਹੁਣ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਹਮਰੁਤਬਾ ਦੇ ਨਾਲ, ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗਹਿਣਿਆਂ ਦੇ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਵਿੱਚ ਹਨ।

ਗ੍ਰੈਨਿਊਲਜ਼
ਦਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਮਿਸ਼ਰਤ ਧਾਤ ਤੋਂ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ 'ਤੇ ਉਹ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ।ਇੱਕ ਢੰਗ ਧਾਤ ਦੀ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪਤਲੀ ਸ਼ੀਟ ਨੂੰ ਰੋਲ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਿਨਾਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਹੀ ਤੰਗ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕੈਂਚੀ ਕਰਨ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਫਰਿੰਜ ਨੂੰ ਕੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਤੀਜਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਵਰਗ ਜਾਂ ਧਾਤ ਦੇ ਪਲੇਟਲੇਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਅਨਾਜ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਤਕਨੀਕ ਇੱਕ ਸੂਈ ਵਾਂਗ ਇੱਕ ਪਤਲੇ ਮੰਡਰੇਲ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਬਹੁਤ ਪਤਲੀ ਤਾਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੀ ਹੈ।ਫਿਰ ਕੋਇਲ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਜੰਪ ਰਿੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਕੱਟਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਮਮਿਤੀ ਰਿੰਗ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਵਧੇਰੇ ਸਮਾਨ ਆਕਾਰ ਦੇ ਗ੍ਰੈਨਿਊਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।ਟੀਚਾ 1 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਆਸ ਵਾਲੇ ਇੱਕੋ ਆਕਾਰ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੋਲੇ ਬਣਾਉਣਾ ਹੈ।

ਧਾਤ ਦੇ ਪਲੇਟਲੈਟਸ ਜਾਂ ਜੰਪ ਰਿੰਗਾਂ ਨੂੰ ਚਾਰਕੋਲ ਪਾਊਡਰ ਵਿੱਚ ਲੇਪ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਫਾਇਰਿੰਗ ਦੌਰਾਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਠੇ ਚਿਪਕਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਜਾ ਸਕੇ।ਇੱਕ ਕਰੂਸੀਬਲ ਦੇ ਤਲ ਨੂੰ ਚਾਰਕੋਲ ਦੀ ਇੱਕ ਪਰਤ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਧਾਤ ਦੇ ਬਿੱਟਾਂ ਨੂੰ ਛਿੜਕਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਬਰਾਬਰ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਹੋਣ।ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚਾਰਕੋਲ ਪਾਊਡਰ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਪਰਤ ਅਤੇ ਹੋਰ ਧਾਤ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਕਰੂਸੀਬਲ ਲਗਭਗ ਤਿੰਨ ਚੌਥਾਈ ਭਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।ਕਰੂਸੀਬਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਭੱਠੇ ਜਾਂ ਤੰਦੂਰ ਵਿੱਚ ਫਾਇਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਕੀਮਤੀ ਧਾਤ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਆਪਣੇ ਮਿਸ਼ਰਤ ਧਾਤੂ ਲਈ ਪਿਘਲਣ ਦੇ ਤਾਪਮਾਨ 'ਤੇ ਛੋਟੇ ਗੋਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਤਾਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਇਹ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਗੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਠੰਡਾ ਹੋਣ ਲਈ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਸਾਫ਼ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾਂ, ਜੇ ਸੋਲਡਰਿੰਗ ਤਕਨੀਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਐਸਿਡ ਵਿੱਚ ਅਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਅਸਮਾਨ ਅਕਾਰ ਦੇ ਗ੍ਰੈਨਿਊਲ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸੰਨ ਡਿਜ਼ਾਈਨ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ।ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਕ ਸੁਨਿਆਰੇ ਲਈ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸੇ ਵਿਆਸ ਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੇਲ ਖਾਂਦੇ ਗੋਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬਣਾਉਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਮਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਦਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਛਾਂਟਣ ਲਈ ਸੀਵੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਲੜੀ ਵਰਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਤੁਸੀਂ ਸੋਨੇ ਦੀ ਸ਼ਾਟ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋ?

ਕੀ ਸੋਨੇ ਦੀ ਸ਼ਾਟ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਸਿਰਫ ਪਿਘਲੇ ਹੋਏ ਸੋਨੇ ਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਡੋਲ੍ਹਣਾ ਹੈ?ਜਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਸਭ ਇੱਕੋ ਵਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋ?ਇੰਗੋਟਸ ect ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਸ਼ਾਟ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੀ ਮਕਸਦ ਹੈ.

ਸੋਨੇ ਦੀ ਸ਼ਾਟ ਡੱਬੇ ਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਡੋਲ੍ਹਣ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਬਣਾਈ ਜਾਂਦੀ.ਇਹ ਇੱਕ ਨੋਜ਼ਲ ਦੁਆਰਾ ਡਿਸਚਾਰਜ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ.ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਪਿਘਲਣ ਵਾਲੇ ਕਟੋਰੇ ਦੇ ਤਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਮੋਰੀ (1/8") ਡ੍ਰਿਲ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਸਧਾਰਨ ਬਣਾ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਜੋ ਕਿ ਫਿਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਕੰਟੇਨਰ ਦੇ ਉੱਪਰ ਮਾਊਂਟ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ, ਇੱਕ ਟਾਰਚ ਦੇ ਨਾਲ, ਮੋਰੀ ਦੇ ਦੁਆਲੇ, ਕਟੋਰੇ 'ਤੇ ਵਜਾਉਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦਾ ਹੈ। ਕਟੋਰੇ ਵਿੱਚ ਜੰਮਣ ਤੋਂ ਸੋਨਾ ਜਦੋਂ ਇਸਨੂੰ ਪਿਘਲਣ ਵਾਲੇ ਕਟੋਰੇ ਤੋਂ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸੋਨੇ ਦਾ ਪਾਊਡਰ ਪਿਘਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਕਾਰਨਾਂ ਕਰਕੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਲਈ ਸਮਝਣਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਔਖਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਇਹ ਕੋਰਨਫਲੇਕਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸ਼ਾਟ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਸੋਨੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ਾਟ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਲੋੜੀਂਦੀ ਮਾਤਰਾ ਨੂੰ ਤੋਲਣਾ ਆਸਾਨ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਸੁਨਿਆਰੇ ਇੱਕ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਸੋਨਾ ਨਹੀਂ ਪਿਘਲਾਦੇ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹ ਨੁਕਸਦਾਰ ਕਾਸਟਿੰਗ (ਗੈਸ ਸੰਮਿਲਨ) ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਸਿਰਫ ਲੋੜੀਂਦੀ ਮਾਤਰਾ ਨੂੰ ਪਿਘਲਾ ਕੇ, ਬਾਕੀ ਬਚੀ ਛੋਟੀ ਰਕਮ (ਸਪ੍ਰੂ) ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਬੈਚ ਨਾਲ ਪਿਘਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਦੁਬਾਰਾ ਪਿਘਲਾ ਹੋਇਆ ਸੋਨਾ ਇਕੱਠਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।

ਸੋਨੇ ਦੇ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਪਿਘਲਣ ਨਾਲ ਸਮੱਸਿਆ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਬੇਸ ਮੈਟਲ (ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਾਂਬਾ, ਪਰ ਤਾਂਬੇ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਨਹੀਂ) ਆਕਸੀਡਾਈਜ਼ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗੈਸ ਬਣਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਾਸਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਛੋਟੀਆਂ ਜੇਬਾਂ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਰ ਜੌਹਰੀ ਜੋ ਕਾਸਟਿੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਨੂੰ ਇਹ ਅਨੁਭਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਲੇਖਾ ਜੋਖਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਵਰਤੇ ਗਏ ਸੋਨੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ, ਜਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ।